Kerk Roept 9 2025

Kerkdiensten
Zondag 11 mei, 10 uur, Ds. Evelijne Swinkels-Braaksma
Zondag 18 mei, 10 uur, Ds. A. de Bruijn-Messelink uit Culemborg

Bij de diensten.
Op 17 april werd de Paaskaars aangestoken door Erik Kolkman en op 18 april door Albert Reijnen. 
Op zondag 20 april gingen de bloemen naar Jesse Timmer en Annelies de Lange en werd de nieuwe Paaskaars binnengedragen door Jan Drost samen met de Kerkenraad en de belijdenisgroep.
Op zondag 27 april gingen de bloemen naar Coba Mol en Maaike van Beesd en werd de Paaskaars aangestoken door Tonnie Vermeulen.
 
Giften
Ontvangen op 27 april: € 20 voor algemeen kerkenwerk via Henk de Lange.

In memoriam Willie de Kruif van Tussenbroek
26 Maart, is Willie de Kruif van Tussenbroek overleden. Willie was op 26 april 1940 geboren in Est. Slechts veertien dagen voor het begin van de tweede wereldoorlog. Wilhelmina Berendina kreeg dezelfde naam als haar grootmoeder ook een onafhankelijke vrouw zoals ik uit de verhalen opmaakte.
Wille was eraan toe terug te keren naar haar Hemelse Vader na een lang leven waarin ze steeds minder kon. Alle dingen waar ze ooit zoveel plezier aan beleefde lukten haar  niet meer.
Fietsen was steeds moeilijker geworden, de angst om te vallen belemmerde haar nog op de fiets te stappen. De elektrische fiets was daar geen oplossing voor. En ze fietste zo graag, in weer en wind kwam ik haar tegen. Soms best ver van huis. Met een vriendin fietste ze naar alle hoeken van de Betuwe.
Willie vond het fijn erop uit te trekken. Ze sprak met dankbaarheid over de vakanties met haar man Stijnes en met haar dochter Mirjam. Tot op hoge leeftijd ging ze nog naar Lapland en naar Tunesië. Iets was voor jongvolwassenen van nu nog vaak een uitdaging is maar Willie deed het. Dat kenmerkte Willie, ondernemen. Niet opzien tegen iets wat moeilijk leek. Gewoon aanpakken.
Willie wilde tot op het laatst haar zelfstandigheid bewaren, dingen zelf doen. Niet afhankelijk zijn. Ze was een sterke vrouw.
Toen Willie en Stijnes aan hun boerenbedrijf aan de Uilenburgsestraat begonnen werkte Willie volop mee. Ze wilde bijdragen in de resultaten van het boerenbedrijf. Pas begin maart vroeg ze voor de eerste keer of ik een dienblad met koffiekopjes uit de keuken wilde halen. Tot die tijd deed ze het altijd zelf. Ook toen ik bij haar op bezoek was in het revalidatiecentrum in Culemborg. Ze ging zelf voor koffie zorgen, ze riep niemand. Ze wachtte niet maar ze kwam uit bed en ging het zelf doen.
Tot vrij kortgeleden kwam Willie ook nog zelfstandig op de fiets naar de kerk en ik zag haar in winkelcentrum Westlede in Tiel waar ze ook met de fiets naar toe ging. Het was erg vervelend voor haar toe ze zich ervan bewust werd dat dat niet meer ging lukken. Dat ze meer afhankelijk werd van anderen. Dat wilde ze niet. Dat hoorde ik in  een verhaal over hoe ze ook in Lapland in de sneeuw niet geholpen wilde worden. En hoeveel moeite het koste haar van het accepteren van hulp te overtuigen.
Toen Willie 17 jaar was kreeg ze verkering met Stijnes en toen ze 25 jaar was trouwden ze en trokken ze in bij de ouders van Stijnes in de Akkersestraat in Ophemert. Dat duurde lang omdat er eerst een kamer bij het huis gebouwd moest worden voor het jonge paar voor ze konden trouwen.
Het was voor een zelfstandige, onafhankelijke, zelfbewuste vrouw als Willie niet altijd gemakkelijk om bij de ouders van Stijnes te wonen. Ze werd vooral gezien als de vrouw van Stijnes en niet als de vrouw die ze echt was. De rol van Stijnes in het dorp was groot; in de kerk en bij de zondagschool maar ook gewoon in het dorp. Voor Willie maar ook voor de kinderen was dat niet altijd makkelijk. Willy ondernam veel met haar kinderen. Stijnes was daar zelden bij betrokken. Met mooi weer ging Willie met haar kinderen naar de Waal. De kinderen bewaren daar hele goede herinneringen aan.
Willie knokte ook voor de ontwikkeling van haar dochters. Die hoefden zich niet te beperken tot de huishoudschool  dat mocht of dat moest ook een exacte opleiding aan een universiteit zijn. Ze roeide daarmee tegen de gebruikelijke opvattingen van het schoolhoofd en haar man in. Ze moest dat op veel plaatsen bevechten en deed dat met de grote vasthoudendheid die haar eigen was.
Haar kinderen zijn haar daar dankbaar voor. Ze was ook trots op wat haar kleinkinderen bereikten. Ze was trouwens ook blij met alle andere dingen die haar kleinkinderen voor haar deden.
Willy zong graag. Toen ik in 2007 in Zennewijnen kwam wonen mocht ik met haar zingen in Soli Deo Gloria. Het voelde als een verlies voor Willie toen het koor stopte. Ze ging daarna met anderen zingen in Opijnen maar ze vond het jammer dat ze de christelijke liedjes die ze van vroeger kende in de kerk maar zelden zongen. Ze zong ze dan maar voor zichzelf. Er is een uitspraak die wordt toegeschreven aan kerkvader Augustinus, die luidt dat zingen twee keer bidden is. Zo heeft Willie dus veel gebeden in haar lange leven. Voor het eten, voor het slapen gaan. Dat heeft ze haar kinderen ook geleerd.
Het was heel fijn dat ze de laatste weken nog goede gesprekken had met haar kinderen zodat alle plooien recht gestreken konden worden.
Zelf denk ik met dankbaarheid terug aan al de gesprekken, dei ik de afgelopen jaren  met haar mocht hebben aan alles wat ze me vertelde maar ook  haar luisterend oor.
‘De Heer is mijn herder, mij ontbreekt niets’: Psalm 23 vers 1 memoreerde ze graag.
Dirk Boersma


Tieneravonden
Ben je tussen de 10 en de 20 jaar? Dan ben je welkom op onze tieneravonden. We doen spelletjes, knutselen, kletsen, en er is lekkers en drinken. Ook praten we met elkaar over wat jongeren zouden willen in de kerk, bereiden we jeugddiensten voor en praten we over zaken die ons raken. Wil je meer weten of je aanmelden? Welkom! Info bij Sabine Stam: 0636402063

Belijdenis
Ben je 16 jaar of ouder en vind je het fijn om samen met anderen na te denken en te delen over jouw geloof en dan misschien belijdenis doen? Eén keer in de maand komen we daarvoor samen in onze Maartenshof. Na de zomer starten we met een nieuwe groep. Je bent welkom! Meld je je even bij mij aan? Dat kan via Wattsapp, mondeling of met een briefje in mijn postbus bij de Maartenshof.
Ds Evelijne Swinkels-Braaksma

Van de voorzitter,
Wij zijn blij om te kunnen melden dat vanaf 6 april jongstleden de kerkdiensten ook live gevolgd kunnen worden met beeld en geluid.
Na maanden van voorbereiding en wachten op de glasvezelverbinding, wat overigens in heel Ophemert lang heeft geduurd voordat deze was aangesloten, kunnen mensen die moeilijk naar de kerk kunnen komen (en ook anderen natuurlijk) eindelijk onze kerkdiensten volgen, nu met beeld én geluid. Tot voor kort was dit alleen nog maar met geluid. Wij hopen dat meer gemeenteleden van deze dienst gebruik zullen gaan maken om zo op deze manier meer verbonden te zijn met onze kerk. Beeld en geluid geeft toch meer verbinding dan het alleen beluisteren van een kerkdienst. U kunt dit zelf op uw mobiele telefoon of tablet/IPad eenvoudig instellen, dit doet u door de app van Kerkdienst-gemist op uw apparaat te installeren en dan te zoeken naar St. Maartenskerk Ophemert, vervolgens klikt u op “maak favoriet” en daarmee is alles ingesteld. Voor vragen kunt mij hiervoor altijd bereiken.
Lieve gemeenteleden,

Afgelopen week heeft ons actieve gemeentelid mevr. Tonny Vermeulen een lintje mogen ontvangen als lid in de orde voor Orde voor Oranje-Nassau voor haar inzet als vrijwilliger voor de gemeenschap. Ook voor onze Kerk heeft Tonny veel betekend en is nog steeds nauw betrokken bij diverse activiteiten binnen onze gemeente. Wij zijn trots op haar dat ze dit heeft mogen ontvangen. 

Afgelopen tijd is de trap naar het bordes geschilderd en voorzien van nieuwe traplopers. Ik dank Albert hiervoor dat hij dit gedaan heeft.

Op eerste Paasdag is de nieuwe Paaskaars de Kerk binnen gedragen. En het is de traditie dat de oude Paaskaars geschonken wordt aan iemand uit de gemeente. De Kerkenraad heeft besloten dat Paaskaars dit jaar naar Nel en Henk van Wal wordt geschonken.
Met vriendelijk groet,
Arie Arendonk

Vervoer naar de kerk
Voor de mensen die slecht ter been zijn en daardoor moeilijker naar de kerk kunnen komen willen we graag een regeling treffen met andere kerkgangers die iemand mee willen nemen. Is er iemand die dit zou willen coördineren? Geef dit dan even door aan voorzitter Arie Arendonk

Gesprekskring 40/60
Al drie jaar komen wij, vrouwen (veertigers, vijftigers en zestigers), bij elkaar, één dinsdagavond in de maand om met elkaar te delen over lief en leed, ons geloof en onze twijfels, doen we creatieve dingen en lezen we teksten. Wil je ook meedoen? Dat kan. Onze volgende bijeenkomst is op dinsdagavond 13 mei van 20 tot 21.30; plaats nader bekend te maken.

Van de predikant
Heb je dat ook wel eens? Je voelt je gefrustreerd, alles gaat mis, je hebt het gevoel dat je er alleen voor staat en dat alles voor niks is geweest. Zoiets hebben die reizigers, nadat Jezus was gestorven en het graf leeg was. Hun vriend en grote leermeester is terechtgesteld en gedood.
Ze lopen naar een dorpje genaamd Emmaüs, een paar kilometer bij Jeruzalem vandaan. Ze zijn verbaasd, verdrietig en bovenal verward over alles wat er gebeurd is.
En juist deze bedroefden van hart, deze door het lot geslagenen, juist zij krijgen gezelschap van een medereiziger, een reisgenoot. 'Vertel eens...' zegt hij. Het wordt bijna terloops vermeld in dat beroemde verhaal van de evangelist Lucas. Maar wat een wereld van verschil! Het gebeurt namelijk lang niet altijd, dat wie een luisterend oor, een bemoedigend woord of troostend schouderklopje nodig heeft dat dan ook krijgt. En wat fijn als dan iemand even naast je komt zitten en naar je luistert. Ook als er geen woorden zijn.
In de Bijbel maakt God zich bekend met de naam 'Ik ben bij je'. Hij wil ons nabij zijn, lees ik daar. In en door ons. Ook als je het even niet meer weet, zoals die mannen daar onderweg naar Emmaüs, als ze zich zo verdrietig en alleen gelaten voelen.

het was vroeg in de morgen
daar tussen stad en land
net toen ze dachten: wat alleen,
nam jij hen bij de hand

als een schaduw liep je mee,
vertrouwde metgezel,
en ook al sprak je nauwelijks
ze luisterden toch wel

ze hoorden zacht dat oude lied
van engelen op wacht
hoe over ons gewaakt wordt
dat lied van dag en nacht

(Uit: Honderdmaal een nieuwe dag, Evelijne Swinkels-Braaksma)

Met een hartelijke groet namens de kerkenraad,
Ds Evelijne Swinkels-Braaksma